صاعقه گیر الکترونیکی چیست آموزش طراحی محاسبه نصب برقگیر ساختمان

• تجهیزات حفاظتی اکتیو ESE:

صاعقه گیرهای این شرکت در قالب سه تیپ زیر ارائه می شوند. تیپ PDC یک صاعقه گیر اکتیو

با فعال کننده غیر الکترونیک-خازنی است در حالیکه تیپهای PDC-E و Stream هر دو دارای

فعال کننده الکترونیک-خازنی هستند. به صاعقه گیرهای الکترونیک - خازنی گاهی اوقات صاعقه گیر

یونیزاسیونی نیز اطلاق می شود. جهت مشاهده مشخصات فنی  و مدلهای هر یک بر روی

دستگاه مورد نظر کلیک نمایید. همچنین پیشنهاد می شود جهت آشنایی بیشتر با اصول

استاندارد حفاظت در برابر صاعقه به اینجا مراجعه فرمائید.

صاعقه گیر غیر الکترونیک-خازنی تیپ PDC	صاعقه گیر الکترونیک-خازنی تیپ PDC-E	صاعقه گیر الکترونیک-خازنی تیپ STREAM

شمارنده اصابت صاعقه مدل CDR-1	شمارنده اصابت صاعقه مدل CDR-11	Spark Gap VX-1

تعیین شعاع حفاظتی به روش پسیو :

بر اساس استاندارد IEC62305 برای تعیین شعاع حفاظتی روشهای مختلفی وجود دارد که مشخصات کلاس حفاظتی ، ارتفاع سازه ، نوع برقگیر ( اکتیو یا پسیو ) در تعیین آن درنظر گرفته می شوند .

روشهای حفاظت ( Protection Methods ) عبارتند از :

مخروط فرانکلین یا روش زاویه ( Angle Method ) : در این روش محدوده ای مخروطی بر اساس جدول و شکل زیر که زاویه راس آن بستگی به ارتفاع سازه دارد ایجاد می شود که محدوده حفاظتی بحساب می آید . همانطور که مشاهده می کنید این روش برای سازه های مرتفع تر از 20 متر برای کلاس یک پاسخگو نیست .

میله های برقگیر باید در بلندترین نقاط ساختمان بنحوی قرار گیرند که گوشه های ساختمان بکلی محافظت شوند . در اینحالت بر اساس ارتفاع نوک برقگیر ، شعاع حفاظتی در پای ساختمان را نتیجه می دهد .

روش گوی غلتان ( Rolling Sphere Method ) : در این روش گوی هایی با شعاع هایی متناظر با کلاس های حفاظتی در نظر گرفته می شود ( این شعاع D عبارتست از فاصله آخرین استپ از لیدر پائین رونده ) که شعاع حفاظتی ، محدوده زیر منحنی نقاط تلاقی کره با نوک برقگیر و زمین می باشد ( احتمال اصابت صاعقه تنها به نقاطی وجود دارد که با کره تلاقی دارند  ) .

وقتی کهبرقگیر پسیو نصب شد ، شعاع حفاظتی بر اساس فرمول زیر محاسبه می گردد

روش قفس فارادی (Mesh Method ) :  در این روش تسمه های مسی را بصورت متقاطع به نحوی بر روی سطح خارجی ساختمان نصب می کنند که فاصله این تسمه های مسی ، متناظر با اعداد مرتبط با کلاس حفاظتی است . برای ساختمان های مرتفع تر از 60 متر ، برای 20 درصد دیوارهای بخش بالایی ساختمان نیز این روش اجرا میگردد .

همچنین فاصله بین هادی های میانی از جدول زیر بدست می آید .

هادی های میانی باید هر نیم متر توسط بست به جداره ساختمان محکم شوند .
به منظور جلوگیری از خسارتهای ناشی از اثرات حرارتی عبور جریان صاعقه از هادی میانی طولانی لازم است هر 20 متر بخشی به منظور جبران این اختلاف طول در نظر گرفته شود .
به منظور جلوگیری از صدمات مکانیکی به هادی میانی ، حداقل سطح 20 متر پائینی هادی میانی با پوشش فلزی مکعبی پوشانده شود .
بخش جداشونده ای برای هر هادی میانی در نظر گرفته شود تا بتوان مقاومت هریک از سیستم های ارت را جداگانه اندازه گیری نمود .
مقاومت کمتر از 10 اهم برای سیستم ارت توصیه می گردد .
بمنظور جلوگیری از خوردگی ، بخش متصل کننده بخشهای غیر همجنس سیستم ارت ، توسط اتصالات بیمتال و یا استیل ضدزنگ متصل شوند .